να βγω έξω σαν παιδί,
σε ένα γρασίδι με κόκκινες
σταγόνες από τα όνειρα της
νιότης μου,θυμάμαι...
Είναι στιγμές που θέλω να
πω ναι στην ζωή,
ακόμα και όταν δεν γελάω,
Κι αν δεν με ακούς,
μάθε πως πάντα αυτή
ήταν η επιθυμία μου,
άκου...
Υπάρχω , ζω , αναπνέω...
είναι η ελευθερία μου,
άκου...
Σ΄αγαπάω...και αποπνέω...
άκου,
Σ΄αγαπάω και κλαίω.
Είναι εκείνες οι στιγμές
που σαν παιδί κι εγώ
ήθελα να τρέξω στην θάλασσα
Στην θάλασσα που με την αλμύρα της
έσβησε τα όνειρα μου
Είναι στιγμές που θέλω να
πω ναι στη ζωή
ακόμα και τότε μιλάω
Και αν δεν ακούς
μιλάω πιο δυνατά
Άκου,
και αν δεν ακούς
φωνάζω,
Άκουσε με,
Υπάρχω, ζω, αναπνέω
Άκου,
Ζω και πονάω
Άκου,
Σ' αγαπάω
Ιουλία Τζίβα-Βασίλης Κουτσουράκης
